Przygotowanie i przeciwwskazania

Leczenie żywieniowe jest skomplikowaną procedurą medyczną, która wymaga wyboru metody żywienia i rodzaju diety przemysłowej lub mieszaniny odżywczej, a także założenia dostępu do żywienia. Jest to ingerencja w metabolizm pacjenta. Rozpoczynając leczenie żywieniowe lekarz kieruje się:

• wskazaniami,
• stanem klinicznym chorego, w tym stanem wszystkich narządów,
• zapotrzebowaniem pacjenta na składniki odżywcze,
• obecnością istotnych przeciwskazań.

Szczególnie ważne jest przygotowanie pacjenta do leczenia żywieniowego.

Analizując stan chorego, wyniki badań, zapotrzebowanie odżywcze lekarz stara się przygotować pacjenta do rozpoczęcia leczenia żywieniowego.

Podanie leczenia żywieniowego choremu z przeciwwskazaniami (np. niestabilnemu metabolicznie) może spowodować groźne dla życia i zdrowia powikłania.

W trakcie przygotowania do żywienia wyrównywane są wszystkie zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, gospodarki glukozą i kwasowo-zasadowej a także niedobory witamin, szczególnie tiaminy (witaminy B1).

Aby móc przeprowadzić leczenie żywieniowe chory musi mieć co najmniej:

• wydolny układ krążenia,
• wydolny układ oddechowy,
• wyrównane zaburzenia wodno–elektrolitowe,
• wyrównane zaburzeni gospodarki kwasowo-zasadowej,
• wydolny układ wydalniczy,
• prawidłowy poziom glukozy we krwi lub wyrównaną cukrzycę.

Dopiero po odpowiednim przygotowaniu lekarz rozpoczyna leczenie.

Niestety nie każdy chory, może otrzymać takie leczenie. Istotne przeciwskazania metaboliczne i kliniczne uniemożliwiają zastosowanie tego rodzaju terapii (np. wstrząs, ciężkie zaburzenia metaboliczne, stan agonalny, niewyrównana czynność ważnych dla życia narządów).

Leczenie żywieniowe powinno być stosowane odpowiednio wcześnie. Włączanie takiej terapii u chorych w zaawansowanym stanie terminalny lub w ostatnich dniach życia nie daje korzyści klinicznych i nie przedłuża życia.