Szpital Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego – Leczenie przez żywienie
Celem inicjatywy jest upowszechnianie w polskich szpitalach dobrych praktyk żywienia klinicznego, ponieważ każdy pacjent ma prawo do oceny stanu odżywienia i otrzymania prawidłowego leczenia żywieniowego. Podjęcie takiej terapii zwiększa jego szanse w walce z chorobą.
Działania prowadzone w ramach programu będą dążyły do wprowadzenia certyfikacji szpitali spełniających kryteria Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego, które zostały opracowane i zaakceptowane przez Radę Ekspertów.
O certyfikat mogą ubiegać się wszystkie placówki, również te które wymagają dodatkowej edukacji w ramach programu szkoleniowego, przygotowującego do uzyskania certyfikatu.
Program ma na celu:
• Prowadzenie edukacji na rzecz Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego w polskich szpitalach
• Wprowadzenie certyfikacji szpitali spełniających kryteria Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego
• Wydawanie rekomendacji w kwestii Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego
Żywienie Kliniczne
Jak pokazuje raport „Ocena terapii żywieniowej w polskich szpitalach” Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu prawie 60 proc. pacjentów badanych skalą NRS1 nie otrzymało zalecanego żywienia. Co najmniej 30 proc. pacjentów w polskich szpitalach jest niedożywionych. Około 11% pacjentów rozwija objawy niedożywienia w trakcie pobytu w szpitalu. Jest to tzw. zjawisko niedożywienia szpitalnego, które doprowadza do większej liczby powikłań, znaczącego przedłużenia pobytu w szpitalu i wyższych kosztów leczenia.
Leczenie żywieniowe to postępowanie lekarskie obejmujące ocenę stanu odżywienia, ocenę zapotrzebowania na substancje odżywcze, zlecanie i podawanie odpowiednich dawek energii, białka, elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody w postaci produktów spożywczych, płynnych diet doustnych, diet podawanych z pominięciem jamy ustnej (żywienie dojelitowe, żywienie pozajelitowe). Żywienie jest integralną częścią terapii. Osoby niedożywione mają słabszą odporność, zwiększa się u nich liczba infekcji w ciągu roku, częściej mają po nich powikłania, zmuszeni są do korzystania z pomocy osób trzecich, jakość życia jest obniżona i skraca się jego długość. Niedożywienie wiąże się też ze zwiększoną liczbą powikłań oraz znacząco podnosi koszty terapii.
Ministerstwo Zdrowia w 2012 roku wprowadziło obowiązek oceny stanu odżywienia przy przyjęciu pacjenta do szpitala dla wszystkich oddziałów, poza oddziałem ratownictwa. U dzieci poprzez siatki centylowe, natomiast u dorosłych na podstawie NRS, SGA. Niestety ten obowiązek nie jest wystarczająco spełniany. Według badania wśród pacjentów żywionych dojelitowo tylko 35 proc. z nich otrzymało odpowiednią liczbę kalorii, a tylko co 5 mógł liczyć na właściwą ilość białka w diecie. To wszystko umacnia w przekonaniu, że konieczne są działania na rzecz poprawy nawyków lekarzy i stanu wiedzy osób prowadzących leczenie żywieniowe, tak, aby umożliwić prawidłowe leczenie żywieniowe wszystkich pacjentów.
„Stan leczenia żywieniowego w polskich szpitalach jest mocno niesatysfakcjonujący. Pomimo środków, których możemy użyć do leczenia naszych pacjentów takich jak np. w pełni refundowane żywienie pozajelitowe czyli dożylne, czy też żywienie drogą przewodu pokarmowego, czyli dojelitowe, nie jest ono wystarczająco stosowane. Widzę, poważny problem dotyczący braku rozpoznania niedożywienia czy dużego ryzyka niedożywienia naszych pacjentów lub zbyt późnego rozpoznania lub braku wdrożenia odpowiedniego leczenia żywieniowego” – podkreśla prof. dr hab. n. med. Stanisław Kłęk, Prezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu.
1Pacjenci w skali NRS otrzymali sumę pkt ≥3 oznacza to ryzyko niedożywienia i konieczność rozpoczęcia wspomagania (leczenia) żywieniowego.